dinsdag 30 augustus 2016

Kiki van Montparnasse - een striprecensie


Dit kloeke 408 pagina’s tellende boek is een biografie van Alice Prin of ook wel Kiki van Montparnasse genoemd. Haar levensverhaal wordt in chronologische volgorde verteld. Het verhaal begint dus als ze in geboren in 1901 werd. Ze was een onwettig kind en werd opgevoed door haar grootmoeder. Al vanaf haar veertiende poseerde ze, tegen de zin van haar moeder, naakt voor diverse beeldhouwers. Toen ze naar Parijs verhuisde en de muze werd van menig kunstenaar kreeg ze de bijnaam Kiki van Montparnasse.

Schrijver José-Louis Bocquet beschrijft Kiki als een levenslustig iemand die geliefd was bij vele kunstenaars. Het is duidelijk dat Bocquet zijn onderwerp goed heeft bestudeerd want het is niet alleen rozengeur en maneschijn wat de klok slaat. Hij schrijft ook over Kiki’s drugs en drankgebruik. Vroeger was de redenering dat je beter een hoer kon zijn dan een naaktmodel voor kunstenaars. Een hoer toonde immers haar blote gat niet aan de hele wereld. Kiki dacht daar duidelijk anders over, het was haar manier om onsterfelijk te worden. En dat is haar wel degelijk gelukt want wie kent niet de wereldberoemde foto van Kiki met blote rug waarop twee vioolsleutels zijn afgebeeld, gemaakt door Man Ray. Ik kende de foto al nog voor dat ik ooit nog maar van Kiki had gehoord.


De wat gestileerde zwart/wit tekeningen van Catel Muller zouden zo in de jaren 20 van de vorige eeuw gemaakt kunnen zijn, als je kijkt naar de hoekige manier waarop de lijnen zijn neer gezet. Toch, als je de foto’s van de kunstenaars er bij pakt, is iedereen duidelijk te herkennen. Ook de keuze voor zwart/wit zonder grijstonen spreken mij erg aan. Het wordt daardoor meer uitgesproken en geven een duidelijker beeld weer van hoe hard het leven toen soms kon zijn.

Al met al een prachtige biografie over een bijzondere vrouw die niet alleen niet misstaat in de boekenkast van een stripliefhebber, maar ook zeker zou passen in de boekenkast van een kunstliefhebber. Ook als je weinig kaas hebt gegeten van kunst is dat met dit boek geen probleem want achterin staan allemaal korte biografieën van alle kunstenaars die voorkomen in het verhaal.

---

Genre: Biografie
Links:
Kiki van Montparnasse catawiki
Kiki van Montparnasse stripinfo.be
Kiki de Montparnasse wikipedia
José-Louis Bocquet goodreads
Catel Muller comiclopedia


maandag 22 augustus 2016

Lady Justice - een comicrecensie


‘Wanneer een onschuldige vrouw een vreselijk onrecht is aan gedaan kan ze bezeten worden door de geest van Lady Justice die haar in staat stelt om de gerechtigheid te krijgen die ze verdient. ze krijgt hiertoe alle middelen die ze nodig heeft.’

Dit staat op de achterkant van deze bundeling van Lady Justice comics. Als ik het wat beter gelezen had voor dat ik het had gekocht had ik er zo mijn bedenkingen over gehad. Maar ik stapte in de commerciële fuik en liet mij verblinden door Neil Gaiman’s naam op de voorkant. Ik kende hem namelijk van ‘Signal to Noise’ en ik las ergens dat hij een ‘Doctor Who’ aflevering had geschreven. Moet dus wel goed zijn dacht ik. Maar toen ik het album thuis open sloeg en de titelpagina las begon ik toch wel wat te twijfelen aan mijn aankoop. Er staat namelijk; ‘Based on a concept created by Neil Gaiman. C. J. Henderson and Wendi Lee writers’. Toch begon ik vol goede moed met lezen en deze twee, voor mijn onbekende, schrijvers het voordeel van de twijfel te geven. Maar het viel me niet mee, ik heb met veel moeite pagina 168, ongeveer op de helft, bereikt. Sorry superhelden liefhebbers al het geweld begon me tegen te staan. Het is niet zo zeer dat ik tegen geweld in strips ben, maar deze strip staat bol van geweld dat puur en alleen uit wraak voort komt. Een betere titel zou dan ook zijn Lady Revenge in plaats van Lady Justice.


Er staan verschillende verhalen in dit album. Hoewel elke vrouw zo haar eigen reden heeft voor haar wraak oefening is het eind van het liedje altijd de zelfde. Het komt op mij over als herhaling op herhaling. Misschien is dit genre in Amerika populair omdat de politie en justitie vaak faalt in haar taak. Misschien heeft het te maken met het tweede amendement in de Amerikaanse grondwet waarin staat dat iedereen het recht heeft een wapen te dragen. Ik weet het niet, maar het zal duidelijk zijn dat dit niet het genre is waar ik van hou. Ik kan alleen maar hopen dat de meeste ouders van de kinderen die dit lezen, hun kinderen er op wijzen dat wraak niet de juiste manier is om conflicten op te lossen.


Is er dan echt helemaal niets positiefs over dit album te zeggen? Jawel, het realistische tekenwerk is op zich niets op aan te merken. En ik moet toegeven dat, mede door de dynamische vlakverdeling van de platen, de actie van de pagina’s spat. Prachtig gedaan. Daar zijn de Amerikanen erg goed in, ik ken geen enkele Europese strip die dat op die manier heeft.

Maar het prachtige tekenwerk kan helaas het slechte verhaal niet verbloemen.

---

Genre: superhelden
Links:
Lady Justice Catawiki
Lady Justice Wikipedia
Neil Gaiman Comiclopedia
Neil Gaiman Wikipedia
Mike Harris Comiclopedia
Georges Jeanty Comiclopedia
Georges Jeanty Wikipedia
Steve Lieber Wikipedia
Michael Netzer Comiclopedia
Michael Netzer Wikipedia
C.J. Henderson Wikipedia

maandag 15 augustus 2016

Felina - een striprecensie


Marie-Madeleine is de dochter van een non en een revolutionair die in een weeshuis beland. Door haar onstuimige karakter wordt ze nooit geadopteerd. Als ze besluit weg te lopen komt ze bij een circus waar de dompteur net is dood gebeten door een panter. Als blijkt dat Marie-Madeleine goed met de panters over weg kan wordt ze zijn plaatsvervanger. Al snel krijgt ze de bijnaam Felina. Als ze verliefd wordt op de rijke Wilbur Kholderup raakt ze verwikkeld in een strijd tegen de sekte Kris.

Het intrigerende verhaal is van Victor Mora. Hij begon in 1956 onder het pseudonym Victor Alcazar te schrijven. In 1969 begon hij Dani Futuro verhalen te schrijven. In de jaren 70 begon hij voor tijdschriften als Pif Gadget en Pilote te schrijven en in 1979 schreef hij, onder het pseudonym Victor Mora, dit album. Later werk van hem zijn o.a. ‘De Steel Angels’ en ‘Trueno’.


Het tekenwerk voor dit album is van Annie Goetzinger, die ik leerde kennen van de beeldroman ‘De blanke sultane’ (ook een aanrader trouwens, maar dat ter zijde). Felina is haar tweede album en haar realistische tekenstijl maakt gelijk indruk. Waar ze in 1996 in ‘De blanke sultane’ alleen pastel tinten gebruikt zijn de kleuren in dit album wat nadrukkelijker aanwezig, maar nergens zijn ze echt fel. Het blijven vriendelijke kleuren. Zelfs als de Tibetaan iemand hypnotiseert blijven de stralen die uit zijn ogen komen redelijk vriendelijk. Als ‘De blanke sultane’ mij al niet had over gehaald meer van Goetzinger te gaan verzamelen dan had dit album dat zeker wel gedaan.


Hoewel dit album tegen het Amerikaanse superhelden genre aan schurkt wordt het nooit een slap en goedkoop Superman verhaaltje. Niet dat ik de Superman liefhebbers wil beledigen, maar in mijn ogen lijken de meeste verhalen op elkaar. Ik vind dat het superhelden genre vaak diepgang mist. Dat is in dit geval zeker niet want Felina kan veel, maar ze is ook gevoelig en kwetsbaar op sommige momenten. Het verhaal heeft geen open einde, maar staat wel open voor een vervolg. Deze is er in 1982 ook gekomen; ‘Les Mystères de Barcelone’, bij mijn weten is dit verhaal nooit in het Nederlands vertaald. Ik had het graag gelezen om te zien of het trouw blijft aan de diepgang in het verhaal. Er is natuurlijk een valkuil om te verzanden in een goedkope superhelden strip.

Ik vind Felina zeker een aanrader, zoals ik al heb laten blijken; goed verhaal en goed getekend, wat wil je nog meer.

---

Genre: grafische novelle
Links:
Felina op catawiki
Felina op stripinfo.be
Annie Goetzinger wikipedia
Annie Goetzinger comiclopedia
Victor Mora wikipedia
Victor Mora comiclopedia

maandag 8 augustus 2016

Sherlock Holmes - De bloedige ster - een striprecensie


In Londen worden mensen op een lugubere manier vermoord; hun hart wordt uitgerukt en hun linker hand is afgesneden. Inspecteur Lestrade zit met zijn handen in zijn haar en roept de hulp in van Sherlock Holmes en zijn kompaan Watson. Het wordt al snel duidelijk dat er een sekte achter de moorden zit, maar als er een moord wordt gepleegd die niet helemaal lijkt op de voorgaande moorden heeft Sherlock Holmes een tweede mysterie op te lossen.

Dit is een verhaal naar de beroemde personages van sir Arthur Conan Doyle, maar deze strip is in zijn geheel verzonnen door scenarist Jean-Pierre Croquet. Het verhaal zit goed in elkaar. We weten natuurlijk allemaal dat Holmes het mysterie zal ophelderen en de daders zal weten op te sporen, maar de vraag hoe en wie heeft wat gedaan blijft onduidelijk tot de laatste drie pagina’s. Ook leuk vind ik dat Conan Doyle een cameo optreden, als paranormaal deskundige, krijgt in dit verhaal.


De realistische tekeningen zijn van Benoît Bonte. Ik moet eerlijk bekennen dat, van alle Sherlock Holmes tekenaars, ik hem de minste vind. Dit is het zevende Sherlock Holmes album uit de Collectie Detective strips reeks. In plaats van in de voetsporen te treden van zijn voorgangers Guy Clair, Stibaneee en Bruno Di Sano geeft hij zijn geheel eigen invulling aan hoe de personages er uit moeten zien. Zo maakt hij Watsons haar en snor bruin in plaats van zwart en geeft hij Sherlock Holmes een hele uitgesproken uitgestoken kin. Wel ben ik heel erg te spreken over de gedetailleerde achtergronden, die vind ik prachtig.

Maar alles bij elkaar opgeteld heb ik me toch prima vermaakt met dit album.

Genre: Detective
Links:
De hond van de Baskervilles recensie 
De rode bloedzuiger recensie
Het gevlekte koord recensie
Jack the Ripper recensie
De reuze rat van de Sumatra recensie
De aluminium kruk recensie
Het teken van de vier recensie
De bloedige ster recensie
Sherlock Holmes wikipedia
Arthur Conan Doyle wikipedia
Sherlock Holmes catawiki
Sherlock Holmes stripinfo.be
Collectie: detectivestrips stripinfo.be
Sherlock Holmes strips wikipedia
Jean-Pierre Croquet wikipedia
Benoît Bonte comiclopedia
Benoît Bonte wikipedia

maandag 1 augustus 2016

Iznogoedh - Kalief in plaats van de Kalief? - een striprecensie


De ambitieuze Iznogoedh is grootvizier van een kalifaat. Hij is zo ambitieus dat hij Kalief wil worden in plaats van de heersende Kalief. Deze Kalief is een goedzak en heeft niet door dat Iznogoedh snode plannen heeft om hem van de troon te stoten.

De verhalen in dit album zijn bedacht door de legendarische Goscinny, ons allen wel bekend van Asterix en Lucky Luke. Zijn humor is ongeëvenaard en het spreekt voor zich dat ook dit album bol staat van de grappen. Zo worden, door speling van het lot, de snode plannen van Iznogoedh altijd op een grappige manier gedwarsboomd. Het leuke van deze reeks vind ik ook dat er nu eens een slechterik de hoofdpersoon is. Ook leuk is dat in een van de verhalen echt bestaande schurken uit het heden, verleden en de toekomst ten tonele worden gebracht.


De cartoonachtige tekeningen zijn van Tabary en met deze reeks was zijn werd hij in de stripwereld bekend. Het zou het belangrijkste wat hij getekend heeft zijn. Deze reeks, die begon in 1966, was niet zijn eerste samenwerking met Goscinny. In 1962 maakten ze samen al de ‘Les aventuresss du Calife Haroun el Poussah’ reeks, die voor het eerst werden gepubliceerd in Record. Dit was het begin van een lang lopende samenwerking. Na Goscinny’s dood in 1977 ging Tabary door met het maken van Iznogoedh strips.


Dit is het eerste album wat ik van deze serie lees en het zal ook zeker niet het laatste zijn. Ik vind dit een erge leuke strip.

---

Genre: Humor
Links:
Iznogoedh op catawiki
Iznogoedh op stripinfo.be
Jean Tabary op wikipedia
Jean Tabary op de comiclopedia
René Goscinny op wikipedia
René Goscinny op de comiclopedia