zondag 7 mei 2017

Petra Cherie - een Striprecensie


Deze drie delen uit de Wordt Vervolgd Romans reeks gaat over een pittige dame die van allerlei gewaagde acties onderneemt om in de Eerste Wereldoorlog de geallieerden te helpen bij een overwinning. Saillant detail is dat ze een Poolse is met een Nederlands paspoort en zoals jullie misschien wel weten was Nederland neutraal in deze desastreuze oorlog. Hoewel alle drie de delen zich allemaal in 1917 afspelen is het alles behalve saai. Petra is alles behalve een doorsnee vrouw uit de eerste decennia van de 20ste eeuw. Als een van de weinige vrouwen heeft ze een vliegbrevet en een eigen vliegtuig. Super handig natuurlijk als je een Engels vliegtuig wil helpen in een luchtgevecht tegen de Duitsers.


Het spreekt me zeer aan dat er nu eens een vrouwelijke held opduikt in een door mannen gedomineerde geschiedenis. Meestal is het zo dat als er al vrouwen in de geschiedenisboeken voorkomen dat dat dan vaak in negatieve zin is. Denk bijvoorbeeld aan Mata Hari om maar eens bij de Eerste Wereldoorlog te blijven. Er zijn mensen die zeggen dat dat komt omdat de geschiedenisboeken altijd werden geschreven door mannen. Zelf laat ik dat even in het midden. Naarmate de 20ste eeuw vorderde werden vrouwen belangrijker voor de geschiedschrijvers. En met boeken als ‘1001 Vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis’ en ‘1001 vrouwen in de 20ste eeuw’ komt er nu ook meer erkenning voor belangrijke vrouwen in de geschiedenis. Veel, of ik zou zelfs zeggen de meeste, vrouwen waarvan ik nog nooit heb gehoord.

Dus de geschiedschrijvers zijn langzaam aan in de goede richting aan het veranderen. Prachtig. Nu de frictieschrijvers nog, hoewel ik wel denk dat de stripwereld het voortouw trekt op dit moment. Er komen steeds meer vrouwelijke striphelden. Nu lijkt mij het belangrijk dat eerst de kinderboekenschrijvers zich actief gaan bemoeien met deze verandering. Want met het aantal kinderboeken met heldinnen die een actieve rol in het verhaal spelen is het nog steeds droevig gesteld. Het is daarom niet verwonderlijk dat de meeste meisjes onzekerder zijn dan jongens. Meisjes worden, vooral door sprookjes, verteld dat ze passief moeten gaan zitten wachten op een prins of zo. Terwijl jongens wordt verteld dat ze de redder en held kunnen zijn.


Maar ik dwaal af, ik weet het, dat gebeurt me de laatste tijd wel vaker. Terug naar de strip dus. De vele korte verhalen zijn getekend en geschreven door de Italiaanse Attilio Micheluzzi. De eerste twee delen ‘Zoete nevels van Vlaanderen’ en ‘Spionnen van Venetië’ bevatten alleen maar op zich zelf staande korte verhalen. Hoewel je de korte verhalen uit het laatste deel ‘De roos van de Bosporus’ ook afzonderlijk kunt lezen volgen de verhalen elkaar toch op. De strips verschenen voor het eerst in 1977 in het Italiaanse tijdschrift Il Giornalino. Hoewel ik ook heel erg van kloeke grafische novellen hou vind ik het ook prettig om korte verhalen te lezen. Ik denk ook dat voor korte verhalen is gekozen omdat het voor een tijdschrift gemaakt is. Zelf vind ik het altijd vervelend als ik een strip in een tijdschrift lees en ik moet wachten op het volgende tijdschrift om te weten hoe het af loopt. Ook vind ik de korte verhalen fijn omdat het zo van die ‘snoepjes’ zijn, zo vlak voor het slapen gaan nog even twee of drie verhalen lezen.

Het realistische zwart-wit tekenwerk vind ik erg goed gedaan, met name van de actiescènes ben ik onder de indruk. Mijn eindconclusie moet dus luiden; erg leuke albums, vakwerk Attilio.

Links:
Petra Cherie Stripinfo.be
Petra Cherie Catawiki
Petra Cherie Wikipedia
Attilio Micheluzzi Wikipedia
Attilio Micheluzzi Comiclopedia

zaterdag 6 mei 2017

Corto, altijd maar verder - een Striprecensie


Dit album bevat verschillende korte verhalen met maar één thema; de zoektocht naar El Dorado. De titel van dit album, ‘Altijd maar verder’, is ongetwijfeld het resultaat van deze eeuwige zoektocht naar het mythische goudland dat zich in Zuid-Amerika zou bevinden.

Corto Maltese is een van mijn favoriete fictieve personages. Als ik een stripfiguur zou willen zijn zou ik zeker, als ik niet zo’n hekel had gehad aan varen, best wel een jaartje Corto willen zijn. Hij is avontuurlijk, heeft een gezonde scepsis voor nationalistische, ideologische en religieuze aangelegenheden en heeft een droog soort gevoel voor humor, die hem ook in moeilijke tijden niet in de steek laat. Hoewel hij wel voor geld opdrachten aan neemt hecht hij niet zoveel waarde aan geld. Helaas is dit laatste een luxe die tegenwoordig alleen de mensen met geld zich kunnen veroorloven. Corto heeft vrienden uit allerlei rangen en standen. Zo spelen professor Steiner en de antiekhandelaar Levi Colombia ook in dit album een rol. Als Corto als jongen ontdekt dat hij geen lot lijn in zijn handpalm heeft kerft hij er zelf met een scheermes een in en besluit hij dat dit een teken is dat hij zijn lot zelf kan bepalen. Dit zal deels zijn avontuurlijke inslag hebben bepaald.


Hugo Pratt, de geestelijk vader van Corto Maltese, komt uit Venetië, dus het is niet zo vreemd dat hij er voor heeft gekozen om van Corto een zeeman te maken. Ook heeft Pratt veel gewerkt in de buurt van schepen. Zelf zegt hij dat hij water nodig heeft om zijn verbeelding aan het werk te zetten. Net als Corto is Pratt zelf ook een veel bereist man, zo heeft hij naast Italië ook in Buenos Aires, Londen en Frankrijk gewoond en maakte tussendoor nog vele korte reizen naar verschillende delen van de wereld.

Ik besef zelf ook wel dat het vandaag de dag onmogelijk is om een type als Corto Maltese te zijn. Hoewel hij het geweld niet op zoekt is hij toch zo af en toe genoodzaakt om zichzelf te verdedigen. Tegenwoordig heb je zo een rechtszaak aan je broek hangen. En ik denk ook niet dat het in je arm schieten helpt tegen een slangenbeet. Maar ik moet toegeven; het staat stoer.

Links:
Corto Maltese recensie
De macumba van gringo recensie
De ballade van de zilte zee recensie
In het teken van de steenbok recensie
Corto Maltese - De jeugd 1904-1905 recensie
Ten westen van Eden recensie
Fanfulla recensie
De man zonder geweten recensie
Advokaten in Dancalië recensie
De Kelten recensie
Onder een verre hemel recensie
Corto Maltese in Siberië recensie
Corto, altijd maar verder recensie
Corto, altijd maar verder Stripinfo.be
Corto, altijd maar verder Catwiki
Corto Maltese Wikipedia
Hugo Pratt Wikipedia
Hugo Pratt Comiclopedia


vrijdag 5 mei 2017

Het besloten land - een Striprecensie


In het kort gaat deze strip over een toch wel eigenaardig mannetje op een muur.

Voorin steekt schrijver Forest een verhaal af over wat hij wel en niet bedoeld heeft met deze kloeke grafische novelle > zap, oh nee het is geen tv. Beste meneer Forest, mag ik mijn eigen fantasie ook laten werken en zelf bepalen wat ik wel en niet in uw, wat vreemde, maar toch zeker originele verhaal zie? U begrijpt dus wel dat ik na het lezen van twee alinea’s van uw betoog ben doorgebladerd naar de strip.


De voorouders van Arthur Toch hebben al hun land verloren waardoor Arthur gedoemd is om op een muur te wonen. Maar Arthur is vastberaden om het land via een juridische weg weer terug te krijgen. In de tussentijd zit hij alle bewoners van het besloten land behoorlijk dwars door overal muren met hekken te zetten en geld te vragen voor het openen van die hekken. Wat dan weer tot resultaat leidt dat hij het grootste gedeelte van het verhaal rond rent op de muur. De bewoners op hun beurt zitten Arthur weer dwars door hem de toegang tot stroom en stromend water te ontzeggen. Het lijkt wel een aflevering van ‘De rijdende rechter’ waarin de een de ander het recht tot overpad weigert. Oké het is niet helemaal hetzelfde, maar jullie begrijpen de strekking. Zoals ook bij al die ruziënde buren in ‘De rijdende rechter’ lopen de irritaties over en weer hoog op. Dit en het feit dat de advocaten hebben besloten om het proces te vertragen om zo meer geld uit de zakken van Toch en de bewoners van het besloten land te kloppen, hoe typisch, leidt tot een onvermijdelijke climax.


Hoewel het verhaal niet kafkaiaans is doet Toch me toch denken aan Josef K uit Kafka’s ‘Het proces’, de brave burger die vals van een misdaad wordt beschuldigd en vecht tegen de rechtsstaat om zijn onschuld te bewijzen, waarbij alle bewijzen die hij aanvoert om deze onschuld aan te tonen tegen hem worden gebruikt. Ik weet het, de situatie is totaal anders, maar net zoals Josef K is Arthur Toch ook een wat sneue figuur en ook in ‘Het besloten land’ zijn er mensen die zich, buiten zijn medeweten om, bemoeien met zijn situatie.


Ik kan mij niet meer precies herinneren wanneer ik dit album, wat voor het eerst in 1983 gepubliceerd werd, heb aangeschaft, maar de reden kan ik me nog wel herinneren en dat kan er maar één zijn en dat is Tardi. Onnodig om te vertellen natuurlijk is dat hij voor de tekeningen heeft gezorgd. Als grote Tardi verzamelaar mocht dit album natuurlijk niet in mijn collectie ontbreken. Het thema van dit verhaal is ook op het lijf van deze toch wat tegendraadse tekenaar geschreven. Zijn voorliefde voor mensen die buiten de maatschappij staan of niet in een hokje passen moet hem hebben aangetrokken tot dit verhaal. Zijn expressieve karikaturale wijze van tekenen sluiten hier prima op aan. Hoezeer ik ook van de tekenstijl van Manara hou, ik zou er niet aan moeten denken dat dit verhaal in Manara’s stijl van tekenen was getekend. Zijn realistische en gelikte manier van tekenen zou ongepast zijn bij dit absurde verhaal met zijn al evenzo absurde personages.
Forest was zelf ook heel erg te spreken over Tardi’s tekenwerk. Hij zei hierover zelfs dat Tardi zijn personages begreep, dit lijkt mij trouwens ook wel een vereiste als je een verhaal van een ander in beeld moet brengen. Forest is trouwens niet de enige die deze uitspraak over Tardi deed, Malet zei hetzelfde toen Tardi zijn Nestor Burma boeken verstripte.

In alle opzichten vind ik dit een meer dan geslaagd album.

Links:
Het besloten land recensie op youtube
Het besloten land Stripinfo.be
Het besloten land Catwiki
Jacques Tardi Wikipedia
Jacques Tardi Comiclopedia
Jean-Claude Forest Wikipedia


donderdag 4 mei 2017

De laatste dagen van E.A. Poe - een Striprecensie


Zoals de titel al doet suggereren gaat deze strip over de laatste dagen van de beroemde dichter en schrijver Edgar Allen Poe. Poe stierf op 7 oktober 1849 onder mysterieuze omstandigheden in Baltimore. Twee weken daarvoor verdween hij en niemand die weet waar hij geweest is of wat hij in die tijd gedaan heeft.

Voor je deze strip gaat lezen zou je wat meer over Poe moeten weten. Poe was de man die een gehele nieuwe invulling gaf aan de term horror. Ook was hij de bedenker van een nieuw genre detective fictie toen hij ‘The murders in the Rue Morgue’ schreef. Veel van zijn verhalen zijn later verfilmd. In Dick Matena’s strip beland Poe in zijn eigen horrorverhalen.


De echte reden van zijn dood zijn altijd een bron van speculatie geweest. Sommigen zeggen dat hij gestorven is aan alcoholisme wat de verwarde staat waarin hij terug gevonden is kan verklaren. Hij kan een delirium hebben gehad. Andere theorieën zijn hondsdolheid, epilepsie en koolmonoxide vergiftiging. De diagnose die de doctoren in zijn tijd stelde was congestie van de hersenen. Dit is een plotselinge toeneming van het bloedvolume in de bloedvaten.

Leuk aan Matena’s strip is dat hij zichzelf een kleine rol toebedeeld in dit verhaal. Je zou kunnen gaan twijfelen aan de fictieve geestestoestand van Matena waardoor er een parallel kan getrokken worden tussen de schrijver / tekenaar van deze strip en de mentale toestand van Poe zelf. Zelf vind ik dit heel leuk gevonden.

Zowel het verhaal als de tekeningen zijn Matena op zijn best.

Links:
De laatste dagen van E.A. Poe Stripinfo.be
De laatste dagen van E.A. Poe Catawiki
Edgar Allan Poe Wikipedia
Dick Matena Wikipedia
Dick Matena Comiclopedia

woensdag 3 mei 2017

Shooting Star - Marilyn Monroe - een Striprecensie


Deze zeer interessante biografie over het grootste sekssymbool dat ooit geleefd heeft vind ik erg goed. Scenaristen echtpaar Jean-François Charles en Maryse Charles-Nouwens beschrijven het leven van Marilyn Monroe aan de hand van enkele belangrijke gebeurtenissen. Om het verhaal niet te saai te maken gooiden beide schrijvers de chronologische volgorde wat in de war, maar toch wordt het nooit een warrig of onbegrijpelijk verhaal. Niet verwonderlijk want Jean-François Charles sleepte al maar liefst zes prijzen in de wacht voor zijn werk en zijn vrouw Maryse ontving in 2005 de Prix Saint-Michel voor beste Franstalige stripscenarist.


Het fantastische realistische tekenwerk is van Zbigniew Kasprzak, alias Kas. Deze Pool maakt van elke plaat een waar schilderij. Hij begon na zijn afstuderen als cartoonist te werken bij een Pools sporttijdschrift. Na twee prijzen voor zijn werk in ontvangst te hebben genomen begon hij strips te tekenen. Omdat hij dichter bij zijn lezerspubliek wilde wonen, hij maakte vooral Franstalige strips, verhuisde hij naar België. Hij ontving in zijn carrière nog vier prijzen en hij zal er waarschijnlijk nog wel een paar bij krijgen want hij is nog lang niet uit getekend.

Shooting Star: Marilyn Monroe is de derde uit de Rebels reeks. Er zijn in totaal zes albums uit deze serie verschenen en elke strip behandeld het leven van een beroemdheid, waaronder Che Guevara, John F. Kennedy, Massoud, Jim Morrison en James Dean. Alle delen, met uitzondering van Jim Morrison zijn geschreven door het echtpaar Charles en door verschillende tekenaars getekend.

Links:
Shooting Star - Marilyn Monroe Stripinfo.be
Shooting Star - Marilyn Monroe Catawiki
Marilyn Monroe Wikipedia
Jean-François Charles Comiclopedia
Kas Comiclopedia
Maryse Charles Wikipedia


dinsdag 2 mei 2017

Gauguin en Van Gogh - Een Striprecensie


Deze recensie bevat mogelijke spoilers.

Deze strip, geheel van de hand van Matena, gaat over de relatie tussen de twee legendarische schilders die eindigde in het afsnijden van Van Gogh's oor.

Matena beschrijft aan de hand van een terugblik de situatie die leidde tot het afsnijden van Van Gogh's oor. Tegenwoordig is er heel wat meer over bekend dan in 1990 toen deze strip uit werd gebracht. Matena heeft dus een behoorlijk deel zelf moeten invullen.

Dat van Gogh psychisch niet in orde was dat was wel algemeen bekend. Experts denken nu dat hij leed aan epilepsie, schizofrenie en alcoholisme, mogelijk had hij ook een bipolaire stoornis (een ziekte die gepaard gaat met extreme stemmingswisselingen). Lang werd ook gedacht dat dat hij alleen het lelletje van zijn oor had gesneden omdat een heel oor afsnijden lastig leek. Uit de tekeningen van de dokter die hem behandelde blijkt dat hij wel degelijk zijn hele oor af had gesneden. Met een beetje scherp scheermes blijkt dat het mes net zo makkelijk door een oor gaat als door een pakje boter. Het is trouwens niet aan te raden dit zelf thuis uit te gaan proberen. Matena doet ons geloven dat zijn oor per ongeluk in een gevecht is afgesneden. Dit lijkt mij heel onwaarschijnlijk want het oor was ‘netjes’ langs het gezicht afgesneden. In een gevecht zou eerder een deel in plaats van zijn hele oor afgesneden zijn. En er van uit gaande dat hij schizofreen was lijkt het voor de hand te liggen dat hij in een waan zijn oor heeft af gesneden.


Hij heeft zijn oor laten bezorgen bij het bordeel wat hij vaak bezocht. Een mysterie blijft of hij dat zelf heeft bezorgd of laten bezorgen. Dat laatste lijkt mij waarschijnlijker aangezien Van Gogh thuis in een plas bloed is gevonden. Matena laat Van Gogh het oor zelf bezorgen bij het bordeel. Wel bekend is dat hij het heeft geadresseerd aan de schoonmaakster van het bordeel en niet, zoals lang werd gedacht, aan een van de prostituees. Deze schoonmaakster had diverse littekens. Er wordt nu van uit gegaan dat Van Gogh empathie voelde voor deze vrouw en dat de gift van zijn gezonde oor haar littekens zou kunnen helen. Gauguin had ooit gezegd dat Van Gogh zichzelf zag als een Christus. In de bijbel staat ‘neem dit, dit is mijn lichaam’, dit zou dus een acceptabele verklaring kunnen zijn voor het schenken van zijn oor. Van Gogh nam de bijbel dus wel erg letterlijk.

Matena stelt dat Van Gogh homofiel zou zijn geweest. Matena stelt dat hij de bordelen wel bezocht, maar dat hij geen sex had met de dames van plezier. Zelf betwijfel ik dat want op 8 oktober 1888 schrijft hij aan zijn broer Theo dat hij al enige tijd zonder vrouwelijk gezelschap was geweest omdat hij voor minstens drie weken geen geld genoeg had om naar het bordeel te gaan ‘om voor 3 francs een vrouw te neuken’. (bron Van Gogh museum). Zo letterlijk nam hij de bijbel dan weer ook niet.

Dat is altijd het probleem als je een boek of een strip of een film maakt over een mysterie. De interpretatie van het mysterieuze voorval dat de schrijver behandelt heeft, zal meestal na een paar jaar achterhaald blijken doordat er nieuwe feiten aan het licht komen.

Links:
The Mystery of Van Gogh's Ear docu.
Gauguin en Van Gogh Catawiki
Gauguin en Van Gogh Stripinfo.be
Dick Matena Comiclopedia
Dick Matena
Was Van Gogh misschien homoseksueel?

maandag 1 mei 2017

Van niksdoen krijg je dorst - een striprecensie


Sokal bedacht op 20 jarige leeftijd de drankzuchtige eend Inspecteur Canardo. ‘Van niksdoen krijg je dorst’, dat in 1979 in de wordt vervolgd romans reeks werd uitgebracht, bevat een bundeling van de eerste korte verhalen die in het wordt vervolgd tijdschrift verschenen. In deze verhalen probeert Canardo verschillende misdrijven op te lossen waarbij hij vaak meer een speelbal is van figuren die hem gebruiken voor hun eigen (politieke) gewin. Hoewel al deze korte strips op zichzelf staande verhalen zijn zit er wel een chronologische volgorde in de ontwikkeling van deze eend die een kruising is tussen Philip Marlowe en Donald Duck. Er is maar zoveel wat een mens…, eh eend, aankan en Canardo zoekt zijn heil steeds meer in de fles. Dit kan maar één ding tot resultaat hebben…, maar toch heb ik nergens het gevoel dat Sokal met een wijzend vingertje staat te zwaaien.


Ik heb mij afgevraagd wat mij zo trekt aan deze eend, die toch wat als een looser op mij zou moeten over komen. Hij probeert zijn werk zo goed mogelijk te doen en zijn leven op de rit te krijgen, maar hij krijgt alleen maar tegenslagen te verduren. Geen wonder dat hij zijn toevlucht zoekt in de drank en dat al zijn vrienden zich 24 uur per dag in het café lijken te bevinden helpt natuurlijk ook niet mee. Toch laat hij zich nooit verleiden tot het slechte pad of een wraak actie. Dit oogst bij mij dan wel weer enige bewondering. Ik heb mij nooit zo aangetrokken gevoeld door de standaard helden die geen enkele slechte eigenschap hebben, misschien vind ik deze eend daarom wel zo sympathiek.

---

Links:
Van niksdoen krijg je dorst op stripinfo.be
Inspecteur Canardo strips op Catawiki
Inspecteur Canardo op Wikipedia
Benoît Sokal op Wikipedia
Benoît Sokal op Comiclopedia