woensdag 30 december 2015

De markies - De vergeten gangster - een striprecensie


Ex crimineel Martial Marquand, alias de markies, is uit het criminele circuit gestapt en schrijver geworden. Wanneer hij hoort dat top crimineel Gus Bernard op sterven ligt gaat hij hem direct opzoeken. Bernard vertelt hem over een juwelen roof die hij met ander geboefte heeft gepleegd toen hij jong was. De juwelen blijken spoorloos. Bernard vraagt de markies op ze op te sporen en het vindersloon aan zijn zus te geven. Wanneer hij sterft besluit de markies zijn tanden in de zaak te zetten, dit is niet geheel zonder gevaar.

Het verhaal is van Michel Oleffe. Ander werk van hem is o.a. Carland Cross en Biggles. Hoewel het verhaal op gegeven moment wat voorspelbaar wordt beschouw ik dit album toch als een van de betere uit de Collectie Detective Strips serie. Omdat veel andere strips uit deze collectie strips zijn naar bestaande boeken wordt het verhaal vaak ingewikkeld. Dit eenvoudige verhaal is goed te volgen. Er zitten ook grappige elementen in, zo is er een dronken automonteur en een 17 jarige jongen die begint te stotteren als ie in de buurt komt van de knappe secretaresse van de markies.

De cartooneske tekeningen van Jean-Luc Delvaux vind ik erg leuk getekend. Het doet in de verte wel wat denken aan het tekenwerk van Martin Lodewijk.

---

Tags en links
Detective
De Markies - D.S. Irae recensie
Markies, De
Collectie Detectivestrips
Delvaux, Jean-Lu
Oleffe, Michel
Lefrancq

maandag 28 december 2015

De dochters van Afrodite 1, 2, 3 - een striprecensie




3 mei 1935. Lenni en Mona hebben een relatiebemiddelingsbureau. Op een dag komt politie-inspecteur Trick Lenni vragen stellen over de vermoorde Mary Beale. Zij was in het bezit van Lenni’s visitekaartje. Langzaamaan wordt duidelijk wat vooral de rol van Lenni is in deze moord geschiedenis. Mona probeert Lenni zo goed en zo kwaad als het gaat te helpen.

Het spannende verhaal in drie delen is van Corine Jamar. In deel één; ‚Dood à la carte’ leren we alle personages kennen en leren we meer over Lenni die opgegroeid is in een weeshuis. In deel twee; ‚Geen rook zonder spelen’ gaan we naar het corrupte Cuba van voor Fidel Castro en leren we meer over de moeder van Lenni. In deel drie; ‚De keerzijde van de kaarten’ krijgen we een spannende in originele ontknoping.
Het is fijn te zien dat voor dit leuke verhaal de tijd is genomen om het goed uit te werken, vandaar dat het in drie delen is uitgebracht. Jamar neemt ook de tijd om het een en ander uit te leggen over de politieke verhoudingen in Cuba, hoewel dit niet een prominente rol speelt in het verhaal. Het dient alleen als een verklaring voor iets wat ik niet zal verklappen om spoilers te voorkomen. In het eerste deel dacht ik dat Trick een grote rol zou gaan spelen in dit verhaal, maar dit is niet gebleken. De beide dames zijn heel goed in staat hun eigen boontjes te doppen. Mijn sympathie ging in eerste instantie uit naar Mona in plaats van naar Lenni, die toch de hoofdpersoon is in dit verhaal. Dat komt omdat Mona een zelfverzekerde en wat cheeky vrouw is. Daar spiegel ik mijzelf liever aan dan aan de wat doorsnee en fatsoenlijke Lenni.

Het realistische tekenwerk is van André Taymans. Hij heeft ook getekend voor ‚Nero Wolfe’, ‚Munro’ en hij heeft mee getekend aan ‚Lefranc’, maar zijn recentste werk is ‚De hand van Pangboche’, hiervoor heeft hij ook het verhaal geschreven. Taymans heeft zich goed verdiept in de mode van de jaren 30 van de vorige eeuw en Cuba rond die tijd. Ik vind het mooi getekend.

Ik vind dit een mooie serie die ik iedereen kan aanraden.

---

Tags en links
Detective
Dochters van Afrodite, De
Collectie 500 SC
Taymans, André
Jamar, Corine
Talent

vrijdag 25 december 2015

Corto Maltese - De jeugd 1904-1905 - een striprecensie

 

Dit verhaal speelt zich af tijdens de Russisch-Japanse oorlog begin vorige eeuw. Aan de geschiedenis van deze oorlog wordt voorafgaand aan deze strip uitgebreid aandacht besteed. Zelf vind ik dit soort extra’s altijd wel interessant.

Wanneer de Russen zich hebben over gegeven aan de Japanners weigert Raspoetin zich over te geven. Hij deserteert. Ondertussen heeft oorlogscorrespondent en schrijver Jack London een Japanse officier beledigd. Deze eist genoegdoening in de vorm van een duel.

Eigenlijk vind ik de titel van deze strip niet zo goed gekozen. Het wekt de indruk dat Corto Maltese de hoofdrol in dit verhaal heeft, maar in werkelijkheid zijn de belangrijkste rollen weg gelegd voor Jack London en Raspoetin. Corto komt pas op pagina 37 op het toneel en speelt dan nog een bescheiden rol. Een reden hiervoor kan zijn dat deze strip een onafgerond verhaal is. Toch kunnen de laatste pagina’s worden beschouwd als een einde.

Hugo Pratt, geestelijk vader van Corto Maltese, heeft weer eens een boeiend verhaal geschreven. De personages komen goed tot ontwikkeling en er zit diepgang in het verhaal.

Ook de tekeningen zijn weer van Pratt’s hand. Hij heeft ervoor gekozen om maar liefst 12 plaatjes op één pagina te tekenen. Zelf vind ik dat normaal gesproken wat erg veel, maar omdat er vooral personen op te zien zijn en er weinig decor is geeft het toch een rustig beeld. Ik heb begrepen dat de herdruk van dit album wat dikker en kleiner van formaat is waardoor de platen wat groter afgebeeld konden worden. Misschien loont het om ook deze herdruk aan te schaffen.

Ik vind dit weer een prima album van de hand van één van mijn favoriete scenaristen/tekenaars.

---

Tags en links
Avonturen strip
Corto Maltese recensie
De macumba van gringo recensie
De ballade van de zilte zee recensie
In het teken van de steenbok recensie
Corto Maltese - De jeugd 1904-1905 recensie
Ten westen van Eden recensie
Fanfulla recensie
De man zonder geweten recensie
Advokaten in Dancalië recensie
De Kelten recensie
Onder een verre hemel recensie
Corto Maltese in Siberië recensie
Corto, altijd maar verder recensieWordt Vervolgd romans
Pratt, Hugo
Casterman
Hugo Pratt wikipedia

woensdag 23 december 2015

Edgar Wallace - De groene boogschutter - een striprecensie


Journalist Spike Holland krijgt de opdracht om een artikel te schrijven over een mysterieuze groene boogschutter die gesignaleerd is in kasteel Garre van Abel Bellamy. Bellamy blijkt een onaangenaam heerschap te zijn en ziet het niet zitten dat Spike zich met zijn schimmige zaakjes gaat bemoeien. Wat volgt is een complex avontuur waarin in mij tot het eind af vraag wie die geheimzinnige boogschutter wel niet is.

Ook deze strip, uit 1995, is weer een adaptatie van een roman van Edgar Wallace. André-Paul Duchateau waagde zich aan de klus een begrijpelijk scenario van het boek te maken. Hoewel het een ingewikkeld verhaal is weet Duchateau het verhaal goed te vertellen, al is het wel opletten geblazen. Ik vind dit een betere strip dan de in 1992 verschenen Edgar Wallace strip ‚De gele slang’. Net zoals bij ‚De gele slang’ heeft Duchateau er ook weer voor gekozen om het verhaal in te korten door de schrijver Edgar Wallace als personage op te voeren. Zo wordt een ontsnappings scene ingekort tot drie plaatjes waarin de schrijver verteld dat ze ontsnapt zijn. Ook komt hij in beeld aan het eind van het verhaal om het een en ander nog te verklaren. Zoals ik al in mijn recensie van ‚De gele slang’ zei ben ik ook nu van mening dat ik dit een beetje een zwaktebod vind. Maar ook ik begrijp natuurlijk dat het razend moeilijk moet zijn zo’n ingewikkeld verhaal in 48 pagina’s vertelt te krijgen.

De tekeningen van Peter Li zijn weer prima, niets op aan te merken.

---

Tags en links:
Detective
Edgar Wallace - De gele slang recensie
Edgar Wallace - De groene boogschutter recensie 
Edgar Wallace wikipedia
André-Paul Duchâteau wikipedia
Gele slang, De
Collectie Detectivestrips
Li, Peter
Duchâteau, André (André-Paul Duchâteau, M. Vasseur, Miche...)
Wallace, Edgar

maandag 21 december 2015

Moordenaars - De dokter - een striprecensie


11 maart 1944 er komt een afschuwelijke stank uit de schoorsteen van een huis in Rue le Sueur. De politie en de brandweer wordt gewaarschuwd. Als dokter Petot, van wie het huis is, met de sleutels arriveert vind de politie verbrande lijken in de haard. Vanaf dat moment gaan we terug in de tijd waarin er in de omgeving van de dokter allerlei mensen verdwijnen, maar aangezien het oorlog is en het vooral Joden zijn die verdwijnen heeft niemand er oog voor. Men gaat er van uit dat ze of gedeporteerd of gevlucht zijn.

Het verhaal van Daniël Jacquette, alias Rodolphe, wordt boeiend verteld, maar is op geen enkel moment echt spannend aangezien we al snel weten wie de dader is. Het boeiende aan het verhaal is het feit dat in tijd van oorlog er andere regels gelden. Men komt eerder weg met misdaden omdat dood en vermissingen aan de orde van de dag zijn. Ik vind het interessant te lezen hoe het imago van de dokter veranderd. Omdat ik niet te veel over de plot wil verklappen zal ik over het verhaal verder zwijgen. Ander werk van Rodolphe is o.a. de Kommissaris Raffini reeks waarvan ik erg genoten heb, Trent en meer recent Kenya.

Het realistische tekenwerk van Jeanne Puchol is vakkundig gedaan en ook over de inkleuring heb ik niets te klagen.


---

Tags en links
Misdaad
Moordenaars
Casterman uitgaven
Jeanne Puchol wikipedia
Jacquette, Daniël (Rodolphe) biografie
Puchol, Jeanne
Jacquette, Daniël (Rodolphe)
Casterman

vrijdag 18 december 2015

Rosco de Roode - Tot in de dood mijn liefste - een striprecensie


Rosco, zijn bemanning en scheepsjongen Spiering bieden iemand die een man in een duel heeft gedood een uitweg. Hij mag mee op Rosco’s pas veroverde piratenschip. Onderweg komen ze een merkwaardig schip, waar de bemanning bestaat uit geesten, tegen. Het schip blijkt een poort naar de hel te zijn. Hoe weten Rosco en zijn bemanning zich hier uit te redden? Kan de vernuftige Spiering hulp bieden?

Ik vind het verhaal van Jean-Louis Marco en Virginie Cachau erg grappig. Rosco lijkt de touwtjes stevig in handen te hebben, maar werkt zich door zijn hebzucht behoorlijk in de nesten. Spiering is weer de slimste van het stel, maar helaas luistert Rosco daar nauwelijks naar.

De markante tekeningen zijn van Jean-Louis Marco. Hij heeft een geheel eigen stijl, hij maakt leuke karikaturen van de personages.

Alles bij elkaar opgeteld vind ik dit een super leuk album. Jammer dat Marco, bij mijn weten, niet meer strips op zijn naam heeft staan.

----

Tags en links:
Avontuur Avonturen
Rosco de Roode - Tot in de dood mijn liefste recensie
Rosco de Roode - Loedersap recensie
Rosco de Roode
Silvester uitgaven
Marco, Jean-Louis
Silvester

woensdag 16 december 2015

Het dodenmasker - een striprecensie



Dit deel uit de avonturier-reeks is getekend en geschreven door Enric Sio. Het gaat over Bobby Crane die net cum laude is afgestudeerd in Egyptologie. Hij is een temperamentvolle jonge man a la Indiana Jones. Wanneer hij Nancy ontmoet begint hij een stormachtige romance met haar, maar zijn hart gaat pas sneller kloppen als ze bij toeval een ongeopend graf van een Farao ontdekken. Ook Nancy weet wel raad met de gevonden schat. Zij stelt voor het graf leeg te roven.

Sio weet het vrij simpele verhaal in een snel treinvaart te vertellen. De actie scenes volgen elkaar in snel tempo op. Toch blijft het boeiend tot het eind. Dit avontuur speelt zich af rond 1922 in de tijd dat Howard Carter het graf van Toetanchamon ontdekte. Maar deze strip is geen waargebeurd verhaal. Wel wordt voorafgaand aan het verhaal twee pagina’s gewijd aan een uitleg over piramides en rotsgraven van de Farao’s.

Sio heeft een geheel eigen tekenstijl. Het is heel schetsmatig getekend waardoor het verhaal vlot weg leest. Ook de sobere inkleuring is uniek. De pagina’s zijn veelal in een paar tinten ingekleurd. Hoe hij het gedaan heeft weet ik niet maar de kleuren van de platen zijn vaak vlekkerig, toch vind ik het mooi gedaan. Dit zorgt ervoor dat de vaart in het verhaal versterkt wordt.

Het is jammer dat Enric Sio niet zoveel strips op zijn naam heeft staan want dit album smaakt zeker naar meer.

---

Het dodenmasker op Youtube

Tags en links:
Avonturen
Enric Sió wikipedia
Dodenmasker, Het
Avonturier-reeks
Siò, Enric
Centripress

maandag 14 december 2015

Fantomas - De dode die doodt - een striprecensie



Wanneer de stad slaapt pleegt Fantomas gruwelijke moorden. Kunstschilder Jacques Dolon wordt voor moord opgepakt. Wanneer hij in zijn cel zelfmoord pleegt ziet de politie dit als een bekentenis en lijkt de moord opgelost, maar dan verdwijnt zijn lijk. Journalist Fandor probeert de zaak op te lossen, maar aangezien crimefighter Juve dood is staat hij er alleen voor en wordt de taak er niet gemakkelijker op.

Deze strip uit 1994 is gemaakt naar het Fantomas boek uit de jaren 10 van de vorige eeuw. De Fantomas boeken zijn geschreven door Pierre Souvestre en Marcel Allain. Er zijn in totaal maar liefst 32 Fantomas boeken verschenen tussen 1911 en 1913. Er zijn in totaal in het Nederlands vijf Fantomas strips verschenen waarvan drie in de serie Collectie Detective Strips. Het scenario van dit deel is geschreven door Luc Dellisse die ook de voorgaande twee delen voor zijn rekening nam. Het moet een moeilijke taak geweest zijn het boek in 46 pagina’s samen te vatten. Zoals ik al vaker heb gezegd verdienen de meeste strips uit deze reeks meer pagina’s. Het verhaal begint goed en het is duidelijk te volgen tot pagina 45. Het plot is ook nog wel te bevatten en kan zelfs als origineel beschouwd worden, maar de verdwijning van kunstschilder Jacques Dolon blijft onverklaard.
Des al niet te min vind ik dit de beste Fantomas strip van de Collectie Detective Strips reeks.

Ook de illustraties van Claude Laverdure vind ik leuk getekend.

Buiten deze reeks zijn er nog twee Fantomas strips verschenen; ‚Onthoofd’ uit 2013 en ‚Al het goud van Parijs’ uit 2015. Dit zijn mooie harde kaft uitgaven waarin het verhaal in 56 pagina’s wordt verteld. Door de extra ruimte die het verhaal in deze strips krijgt zullen dit ongetwijfeld betere strips zijn.

---

Tags en links:
Detective Misdaad
fantomas - de zaak beltham recensie
Fantomas - Juve contra Fantomas recensie
Fantomas - De dode die doodt recensie
Fantomas wikipedia
Luc Dellisse wikipedia
Pierre Souvestre wikipedia
Marcel Allain wikipedia
Fantomas
Collectie Detectivestrips
Laverdure, Claude
Dellisse, Luc
Allain, Marcel [naar]
Souvestre, Pierre [naar]
Lefrancq

vrijdag 11 december 2015

De onzichtbare man - een striprecensie



Een professor in de natuurkunde heeft een zalfje gemaakt wat hem onzichtbaar maakt. Met die zalf probeert hij in de buurt te komen van zijn platonische jeugdliefde Beatrice, die inmiddels een beroemde danseres is geworden. Een vriendin van Beatrice, die Honingpotje wordt genoemd, betrapt hem bij het insmeren van de zalf. De altijd geile Honingpotje ontdekt dat de professor naakt is onder zijn zalfje. Hoewel hij helemaal onzichtbaar is kan Honingpotje hem gemakkelijk lokaliseren omdat hij zijn zalf gemengd heeft met karamel. Wanneer ze vrienden probeert te vertellen wat haar nu weer over komen is gelooft niemand haar. Het hele verhaal draait om het bewijs van zijn bestaan, maar de onzichtbare professor heeft zo zijn maniertjes om te voorkomen dat hij ontmaskert wordt. Dit levert hilarische taferelen, die vaak seksueel van aard zijn, op.

Zowel het verhaal als de tekeningen zijn van Milo Manara. Ik dacht dat Manara’s ‚De schakelaar’ grappig was, maar dit verhaal is nog vele malen grappiger. Niet alleen de interactie tussen de onzichtbare man en Honingpotje is grappig, maar ook het feit dat de decadente wereld van het ballet op de hak wordt genomen is leuk.
Spreekt voor zich dat ook dit album weer subliem is getekend door Manara.

Ik las ergens dat de vreemde personages en de eigenaardige sfeer in de verte doet denken aan Fellini-films. Zelf heb ik maar weinig Fellini films gezien en kan hierover dus niet oordelen, maar ik kan het me goed indenken want Fellini en Manara waren goede vrienden van elkaar.

Er is van dit album ook een 67 minuten durende tekenfilm gemaakt; ‚Le parfum de l’invisible’. Deze is nog te vinden op Youtube. Aangezien ik mijn Frans niet goed genoeg is heb ik hem niet helemaal gezien, maar zo op het eerste gezicht lijkt het mij dat de film de strip nauwkeurig volgt.

Ik heb de zwart/wit versie van deze in 1987 uitgebrachte strip gelezen, maar er is ook in 1992 een ingekleurde versie verschenen. En wie niet genoeg kan krijgen van ‚De onzichtbare man’ kan ‚De onzichtbare man 2’ aanschaffen. Opmerkelijk is dat de eerste druk van dit deel uit 1996 in kleur is verschenen en de herdruk uit 2007 zwart/wit is.

Maakt niet uit welke versie je leest het blijft een leuk album.

---

Tags en links
Erotisch Erotiek
De onzichtbare man recensie
De schakelaar recensie
De schakelaar 2 recensie
Vier vingers recensie
Milo Manara wikipedia
Honingpotje
Onzichtbare man, De
Zwarte reeks
Manara, Milo
Sombrero

woensdag 9 december 2015

De schakelaar 2 - een striprecensie



In het eerste deel maakten we al kennis met de frigide Claudia Christiani. Zonder dat ze het weet wordt er een ontvanger in haar hersenen geplaatst. Wanneer er aan de zender wordt gedraaid verandert ze in een bloed geile vrouw. In dit tweede deel heeft ze te maken met Faust die de zender in handen heeft. Het verhaal ligt in het verlengde van het eerste deel.

Ik las een andere recensie van deze strip waarin opgemerkt werd dat het verhaal van de hak op de tak springt en dat de dialogen van weinig hoogstaand gehalte waren. Dat kan allemaal wel waar zijn, maar toch vind ik het een vermakelijke strip. Claudia heeft een baantje als televisiepresentatrice bij een serieus programma dat milieu misstanden aan de kaak stelt. Des te groter is het schandaal als ze in de studio zich bloed geil gaat gedragen. Het contrast maakt het voor mij grappig.

Na wat zoeken op internet kwam ik er achter dat er van deze stripserie, die geschreven en fantastisch getekend is door Manara, ook een televisieserie is gemaakt. Deze heet Click en is begonnen in 1997. Op Youtube zijn er fragmenten uit deze serie te zien. Ik dacht dat het een grappige serie zou zijn en het is ongetwijfeld ook als comedy gemaakt, maar ik vond het stukke minder grappig dan de strips. Ik kreeg een gevoel van plaatsvervangende schaamte over me heen toen ik er naar keek. Zo zie je maar dat niet alle strips geschikt zijn om verfilmd te worden.

Ik vind dit album zeker de moeite waard. Er zijn in totaal vier delen in deze serie uitgegeven.

---

Tags en links
Erotisch Erotiek
De schakelaar recensie
De schakelaar 2 recensie
De onzichtbare man recensie 
Vier vingers recensie
Milo Manara wikipedia
Schakelaar, De
Zwarte reeks
Manara, Milo
Sombrero

maandag 7 december 2015

De priester - een striprecensie



Deze strip, uit 2006, gaat over een priester en een nukkige dokter. Dokter Jarowski gelooft in de wetenschap, dit staat haaks op het geloof van priester Vincent. Wanneer Jarowski op sterven lijkt te liggen vraagt hij naar de priester. In deze biecht verteld hij over een vreselijke zonde die hij heeft begaan. Als de dokter opknapt zit Vincent met gewetensbezwaren. Moet hij het biechtgeheim trouw zijn of moet hij de politie verwittigen. Dit geheim doet zowel Vincent als Jarowski veranderen.

Het verhaal is van Laurent Lacoste en Christian de Metter. ‚De Priester’ is niet alleen een verhandeling over de ware aard van mensen, het is ook een verhaal met een verrassend staartje. Ik vind het een prachtig verhaal.

De prachtige realistische tekeningen van Christian de Metter zijn eerder kleine schilderijen dan illustraties van een strip. Zo ontbreken de karakteristieke contourlijnen die in strips zo gebruikelijk zijn. De Metter won al in 2005 de publieksprijs op het stripfestival van Angoulême.

Al met al een prachtig album van uitgeverij Toog. Toog is een samentrekking van de uitgeverijen Talent en Oog & Blik. Talent is bekend van zijn nogal commerciële strips en Oog & Blik staat bekend om zijn auteurstrips. Ik ben blij dat ze ‚De Priester’ hebben uitgegeven zodat het een kans krijgt een breder publiek te bereiken.

Laat de cover en de titel je niet afschrikken en ga dit album lezen.

---

Tags en links
Filisofie misdaad
Priester, De
Collectie Grand cru SC
Metter, Christian De
Lacoste, Laurent

vrijdag 4 december 2015

Betty & Dodge - Moord in Manhattan - een striprecensie



Engeland 1937. De 19-jarige Betty Burgess is mooi, aristocratisch en verloofd met de fijne jongeman Harry Mortimer. Dan ontdekt ze door een stom toeval dat haar biologische vader een Duitse atoomgeleerde is die naar New York is gevlucht. Betty’s knusse, zorgeloze leventje op het Engelse platteland komt plots tot stilstand. Ze vertrekt naar de VS om haar vader te zoeken. Maar daar verneemt ze dat hij zich schuil houdt voor de spionnen van Adolf Hitler. In haar zoektocht naar haar vader kruist Betty het pad van een kleverige Duitse consul, twee kille moordenaars en, ergst van al, de verschrikkelijk onuitstaanbare persfotograaf Dodge, die ze maar niet van zich kan afschudden…

Dit, tot nog toe, acht delen tellende feuilleton is geschreven door Pat van Beirs en Jean-Claude van Rijckeghem. Deze laatste zou je kunnen kennen van zijn filmwerk. Hij schreef o.a. samen met Kadir Balci de dramatische komedie ‚Trouw met mij!’ die begin 2015 in de bioscopen draaide.
Hoewel ik alleen nog maar dit eerste deel van deze serie heb gelezen ben ik al razend enthousiast. Het verhaal is spannend en heeft veel humor. Hoe Betty en Dodge met elkaar om gaan doen denken aan de komedies uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Je kent ze wel: man en vrouw worden tegen wil en dank met elkaar opgescheept. De man probeert door humor en charme haar voor zich te winnen, maar zij moet hem niet. Eind van het liedje is altijd dat ze toch voor hem valt. Films met, als ik mij goed herinner, William Powell en Myrna Loy of sommige films met Cary Grant. Kwa uiterlijk lijken Betty en Dodge op Veronica Lake en een donkere Alan Ladd.

Het tekenwerk is van Thomas Du Caju. Hij heeft ook mee getekend aan enkele Kiekeboe albums. Maar Betty & Dodge heeft hij geheel in eigen stijl getekend. Het is realistisch en vlot getekend. De actie scenes spatten van de pagina’s af. Ik ben zeker gecharmeerd van de vlotte lijnvoering en Du Caju’s oog voor detail. Ook over de inkleuring ben ik te spreken. Het is heel sfeervol ingekleurd.

Ik zie er naar uit de andere delen te lezen.


---

Tags en links
Misdaad
Jean-Claude van Rijckeghem wikipedia
Betty & Dodge
Standaard uitgaven
Caju, Thomas Du
Beirs, Pat van
Rijckeghem, Jean-Claude van
Standaard

woensdag 2 december 2015

De man van de woestijn - een striprecensie



Als tiener was ik al gefascineerd door de eerste wereldoorlog. De zinloosheid van de massaslachting in de loopgraven interesseerde me mateloos. Later ging ik mij ook af vragen hoe het er aan toe ging op de andere fronten. Ook keek ik natuurlijk veel films over deze oorlog. Één van die films was ‚Lawrence of Arabia’. Een film die ik nog steeds prachtig vind. De reden dat ik dat jullie nu vertel is omdat de strip ‚De man van de woestijn’ zich afspeelt in deze tijd. Het gaat niet zozeer over Lawrence of Arabia maar wel over het strijdtoneel in het midden-oosten. Wat we moeten weten, voorafgaand aan het verhaal, is dat de Turkije aan de kant van Duitsland en Oostenrijk-Hongarije stond. Er waren vele Afrikaanse stammen en bendes die allemaal een hekel hadden aan de Turken die ze onderdrukten. Maar deze stammen lagen ook vaak met elkaar in de clinch. Daar lag een taak in het verschiet voor El Aurence, zoals de bendes en stammen Lawrence naam verbasterden. Hij moest de verschillende volkeren bij elkaar brengen zodat ze gezamenlijk tegen de Turken ten strijde konden trekken. Maar zoals ik al zei speelt dit alles alleen op de achtergrond van dit verhaal een rol.

In ‚De man van de woestijn’ probeert de jonge Bertram Prott bij de luchtmacht te komen als piloot. Klein detail is dat hij helemaal geen vliegtuig kan besturen. Hij wordt dan ook subiet de laan uit gestuurd. De volgende dag moet hij weer terug naar Europa en waarschijnlijk het westfront. Bertram beseft zich dat hij aan zijn tot nu toe verdiende geld niets heeft als hij in de loopgraven zit. Dus besluit hij het ervan te nemen en huurt een kamer in een luxueus hotel. Net ingecheckt hoort hij een gedempt pistoolschot in de aangrenzende kamer. Wanneer hij gaat kijken blijkt er een piloot te zijn dood geschoten. Hij eist uitleg van de Russin die zich ook in de kamer bevind. Bertram komt er achter dat zen een spionne is voor de Turken. Haar opdracht is om een de boel tussen de Afrikaanse stammen op te stoken en zo Lawrence plannen, om de volkeren tot een eenheid te smeden, te dwarsbomen. De spionne dwingt Bertram een vliegtuig te stelen. Wanneer ze een Duits gevechtsvliegtuig tegen het lijf lopen worden ze in de woestijn neer geschoten. Weten ze de verzengende hitte van de woestijn te overleven? Weet Bertram de spionne te overmeesteren? Dat zijn vragen die je beantwoord ziet wanneer je het verhaal leest.

Zowel het verhaal als de tekeningen zijn van Ferdinando Tacconi. Deze Italiaanse stripmaker weet een ongecompliceerd maar toch spannend verhaal neer te zetten. Hij heeft een vlotte tekenstijl. Vooral de actie scenes zijn goed getekend. Ook de inkleuring is prima gedaan.


De man van de woestijn op Youtube

Rags en links:
oorlog WWI WOI Eerste wereldoorlog WW1 WO1
Ferdinando Tacconi wikipedia
Man van de woestijn, De
Een man een avontuur SC
Tacconi, Ferdinando
Tijdschriftenhandel Noord