vrijdag 29 januari 2016

Flynn - deel 1 t/m 4 - een striprecensie



Er zijn in totaal vier Flynn strips verschenen. Elk album heeft een kleur in de titel. Earl Flynn, de held uit deze serie, is een gevierd acteur in het Hollywood van de jaren 30. Hij speelt dezelfde rollen als Errol Flynn, een beroemde Australisch-Amerikaanse acteur die veel films maakte in de jaren 30, 40 en 50. Errol Flynn maakte veel films met zwaardgevechten er in. Dit is niet de enige overeenkomst met de Flynn uit deze strip, ook kwa uiterlijk lijken ze wel wat op elkaar, hoewel Earl een wat vollere snor heeft.

In de eerste strip ‚De witte dood’ wordt Flynn bedreigd door een man wiens vrouw zelfmoord heeft gepleegd vanwege Flynn. Als de man door een beveiliger wordt neer geschoten vind Flynn het wel even welletjes geweest en besluit op zijn schip te verdwijnen. Hij vermoedt op dat moment nog niet wat voor avontuur hem te wachten staat.

Deel twee heet ‚Gele koorts’. Wanneer de zus van Flynns karateleraar verdwijnt besluit Flynn haar te gaan zoeken, dit is natuurlijk niet geheel zonder gevaar.

Deel drie, ‚De zwarte engel’, krijgt een van de stuntmannen op de set een fataal ongeluk. Flynn komt er achter dat er opzet in het spel is en steekt zijn neus in de zaak.

In het laatste deel, ‚ De violette doder’ is Flynn in de jungle op lokatie aan het filmen. Wanneer zowel mensen van de lokale bevolking als leden van de filmcrew dood in de jungle worden terug gevonden gaan Flynn en zijn tegenspeelster op onderzoek.

Zowel de verhalen als de tekeningen zijn van Dick Matena. Ik denk dat hij voor de meeste mensen geen vreemde is. Stripliefhebbers kende hem natuurlijk al van zijn werk bij de Toonder studio’s en zijn tekenwerk voor de serie ‚Storm’, maar ik denk dat het grote publiek hem vooral kent van zijn verstripping van ‚De avonden’ en ‚Kort Amerikaans’. Maar de ‚Flynn’ serie, die verscheen in 1993 en 1994, is nog van voor de periode van deze klassiekers.

De ‚Flynn’ verhalen vind ik erg goed, ze zijn niet al te gecompliceerd, maar toch spannend. Deze reeks bevat twee van mijn favoriete elementen; de filmwereld en de tijd waarin het zich afspeelt, eind jaren 20 of begin jaren 30 van de vorige eeuw. Het laatste deel is science fiction, hoewel ik daar niet zo van hou, ‚Doctor Who’ is een uitzondering, weet Matena het toch zo te brengen dat ik het een goed verhaal vind, knap gedaan.

Ik ben ook helemaal weg van het tekenwerk van Matena. Er zitten veel mooie grote platen in die eerder schilderachtig aan doen dan doen denken aan illustraties in een stripverhaal. Dit komt mede doordat bijvoorbeeld in de platen van het oerwoud de achtergrond geen zwarte contourlijnen bevatten.

Matena laat de beelden voor zichzelf spreken waardoor er niet zoveel tekst nodig is om dingen te verklaren. Dit vind ik een kenmerk van een goede strip. Voor films geldt eigenlijk hetzelfde, maar dat terzijde. Kortom ik heb genoten van deze serie en vind het jammer dat de laatste twee geplande delen nooit zijn uitgekomen.

---

Tags en links:
Avontuur
Flynn
Arboris uitgaven
Matena, Dick (Dick Richards, John Kelly)
Dick Matena wikipedia
Arboris

woensdag 27 januari 2016

De droom van Amerika - een striprecensie


Het is 1778, Timon en Floris zijn goede vrienden en doen alles samen, ze delen zelfs een vrouw. Floris is het platteland beu en wil terug naar Parijs waar er meer bedrijvigheid is. Timon besluit met hem mee te gaan, maar Floris heeft daar meer vijanden dan hij vermoedt. Om aan hen te ontsnappen stelt Timon voor om in dienst te gaan en naar Amerika af te reizen. Maar nog voordat hij Floris kan overtuigen gebeurt er een ramp.

Het verhaal is van Daniël Bardet. Ander werk van hem is o.a. ‚Het huis Kwant’, ‚Malefosse’ en ‚De mof’. Bardet laat goed zien hoe het leven er in 1778 aan toe ging in bepaalde kringen. Floris en Timon komen in een wespennest terecht vol met intriges.

Het tekenwerk van Erik Arnoux vind ik van prima kwaliteit. Hij heeft oog voor detail wat vooral tot uiting komt in de gedetailleerde decors en actie scenes. Kijk bijvoorbeeld naar de middelste plaat op pagina 35 waar een koets een ongeluk krijgt.
Ander werk van Arnoux is o.a. ‚Sofaletta’ en ‚Sara Lone’.

---

Tags en links:
Avonturen
Bob Fish recensie
De droom van Amerika recensie
De macumba van gringo recensie
 Timon van de velden
Auteur reeks Oberon/Big Balloon/Alpen
Arnoux, Erik
Bardet, Daniël
Oberon

maandag 25 januari 2016

Follies - Carmen Bond - een striprecensie


Dit is het eerste deel uit de Follies reeks. ‚Carmen Bond’ bevat tien korte erotisch getinte verhalen geschreven en getekend door Alfonso Font.
Font begon al in de jaren 60 met tekenen. In die tijd tekende in die tijd hij meestal western, oorlog, mystery en horror series. In de jaren 70 werkte hij aan de serie ‚Historias negras’, ook uitgebracht als ‚Dark Stories’. Dit was een verzameling van 18 korte humoristische avonturen. Van deze ervaring had hij nog plezier bij het maken van de Follies strip ‚Carmen Bond’. In de jaren 80 ging hij zich richten op science fiction. Meer recent werk van Font zijn ‚Tex Willer’ en ‚Dylan Dog’.

Terug naar de ‚Carmen Bond’ strip. Dit is de tweede ‚Follies’ strip die ik lees. Ik dacht niet dat ik het leuk zou vinden omdat ik enkele ‚Sombrero’ strips, ook een erotische reeks, niet erg leuk vond. En ‚Rooie oortjes’ vond ik maar sporadisch leuk, ik vond het vaak te flauw en te plat. Dus ik dacht erotische strips zijn gewoon niet aan mij besteedt. Maar ik was aangenaam verrast door de kwaliteit van de ‚Follies’ verhalen. Fonts verhalen vind ik erg grappig en hij heeft het ook heel leuk getekend. Het zit barstens vol met bloed mooie schaars geklede vrouwen die vlot op papier lijken gezet.

Dit album had ik voor deze recensie geleend van een vriend, maar ik ga deze serie zeker zelf ook verzamelen.

---

Tags en links:
Erotiek
Marilyn Avenue recensie
Alfonso Font wikipedia
Carmen Bond
Follies
Font, Alfonso
Loempia

vrijdag 22 januari 2016

Follies - Marilyn Avenue - een striprecensie



Het is 1982 en de Duitse schrijver Schell krijgt een brief met de uitnodiging om een boek te schrijven over het leven van de legendarische Marilyn Monroe. Feit is dat deze brief is ondertekend door de inmiddels al 20 jaar dode Marilyn Monroe zelf.

Schrijver en tekenaar Michel Schetter speelt hier met een interessant gegeven: wat als de dood van Marilyn Monroe in scene was gezet? Het zou mooi passen bij de theorie dat Elvis nog leeft of de complottheorie rond de dood van John F. Kennedy. Ik had verwacht dat Schetter de complottheorie zou uitspinnen tot een thriller compleet met intriges en achtervolgingen, maar halverwege het verhaal wordt er een moord gepleegd en wordt het meer een detective. Dit vind ik een interessante wending.

De tekeningen zijn ook van de hand van Schetter. Helaas ben ik hierover minder te spreken. De pagina’s zijn duidelijk op groter formaat gemaakt. Dit wordt meestal gedaan omdat je op groot formaat meer details kwijt kunt en meestal vind ik dit ook goed gedaan, maar in dit geval heeft Schetter te weinig rekening gehouden met het feit dat de pagina’s verkleind worden en dus de lijnen dunner worden. Nu zijn sommige lijnen zo dun geworden dat ze bijna weg vallen of helemaal weg vallen. Laten we het toeschrijven aan de onervarenheid van Schetter die, toen dit album in 1984 uit kwam, pas vijf jaar strips aan het maken was. Ik merk dat de serie ‚Cargo’ ook aan dit euvel lijdt. Met later werk van Schetter ben ik niet bekend.

Toch moet ik zeggen dat ik dit album, vanwege het verhaal, zeker de moeite waard vind.

Marilyn Avenue op youtube

Tags en links
Misdaad
Marilyn Monroe
Marilyn Monroe wikipedia
Follies
Schetter, Michel
Michel Schetter wikipedia
Loempia

woensdag 20 januari 2016

Agatha Christie - De eindeloze nacht - een striprecensie


In dit, minder bekende Agatha Christie verhaal, ontmoeten Michael en de rijke Fenella elkaar op het Zigeunerveld. Ze worden verliefd en trouwen. Ze negeren alle praatjes die er over het Zigeunerveld rond gaan en laten er een huis bouwen. Het huis blijkt eerder een vloek te zijn dan een zegen.

Ik ken dit Agatha Christie boek niet en kan dus ook niet oordelen of scenarist François Rivière zich aan het boek heeft gehouden. Maar Rivière kennende heeft hij daar wel zijn best voor gedaan. Dit laatste deel uit de serie ‚Detective strips stelt voor Agatha Christie’ vind ik eerlijk gezegd een beetje saai. Het duurt tot pagina 36 voordat het een beetje interessant wordt.

Aan de tekeningen van Frank Leclercq heeft het in ieder geval niet gelegen, want die zijn weer erg goed getekend.

---

Tags en links:
Detective
Moord in de Orient-Express recensie
De geheime tegenstander recensie
Dood op de Nijl recensie
Tien kleine negertje recensie
De eindeloze nacht recensie
Hercule Poirot
Detective strips stelt voor
Miniac, Jean-François (Solidor)
Jean-François Miniac wikipedia
Christie, Agatha [naar] (Mary Westmacott [naar])
Agatha Christie wikipedia
Rivière, François
François Rivière wikipedia
Lefranc

maandag 18 januari 2016

Agatha Christie - Tien kleine negertjes - een striprecensie


Het is jaren, decennia misschien wel, geleden dat ik dit boek van Agatha Christie las, maar dit goede verhaal is mij altijd bij gebleven.
Tien mensen worden uitgenodigd om een tijdje op Negerleiland te verblijven. Terwijl hun gast heer/vrouw opvallend afwezig blijft komen ze er achter dat iedereen iets op zijn kerfstok heeft. Wanneer ze een voor een worden vermoord is het zaak om er, voordat iedereen vermoord wordt, achter te komen wie de moordenaar is. Dit blijkt niet zo’n eenvoudig klusje te zijn en de angst slaat toe als de een voor een sterven zoals in het kinderrijmpje.

François Rivière heeft het verhaal prima omgevormd tot stripverhaal. Hij pakt de hoofdlijnen en weet de spanning in het verhaal te houden.

Frank Leclercq levert goed tekenwerk af, hoewel ik de cover niet zo mooi vind is de inhoud prachtig getekend. Opvallend is de inkleuring, door in enkele tinten de intense sfeer weer te geven weet hij de verhaallijn te versterken.

Leuk album.

---

Tags en links:
Detective
Moord in de Orient-Express recensie
De geheime tegenstander recensie
Dood op de Nijl recensie
Tien kleine negertje recensie
De eindeloze nacht recensie 
Hercule Poirot
Detective strips stelt voor
Miniac, Jean-François (Solidor)
Jean-François Miniac wikipedia
Christie, Agatha [naar] (Mary Westmacott [naar])
Agatha Christie wikipedia
Rivière, François
François Rivière wikipedia
Lefranc

vrijdag 15 januari 2016

Agatha Christie - Dood op de Nijl - een striprecensie


Dit verhaal van ’s werelds beroemdste detective schrijfster, Agatha Christie, behoeft geen introductie. Net als het eerste deel uit de serie ‚Detective strips stelt voor Agatha Christie’ is dit weer een verhaal met de al even beroemde detective Poirot in de hoofdrol. Tijdens een reisje langs te Rijn…, oh nee correctie, een reisje op de Nijl wordt een steen rijke jonge vrouw vermoord. Het is aan Poirot om de moordenaar te ontmaskeren en geheel in de Agatha Christie traditie is er aan verdachten geen gebrek.

Dit verhaal is twee maal verfilmd, een keer in 1978 met Peter Ustinov in de rol van Poirot en een keer in 2007 in de tv serie ‚Agatha Christie’s Poirot’ met de fantastische David Suchet in de hoofdrol. De 1978 versie kon rekenen op een sterrencast met o.a. Jane Birkin, Bette Davis, Mia Farrow, David Niven, Maggie Smith en Angela Lansbury. Hoewel ik genoten heb van deze film vond ik Ustinov te komisch acteren. David Suchet doet dit in mijn ogen beter en is de Poirot uit de boeken meer trouw. Grappig feitje is dat Angela Lansbury later in 1980 de rol van Miss Marple op zich zou nemen en nog weer later de hoofdrol van detective in ‚Murder she wrote’ op zich zou vertolken. Deze serie is op dezelfde manier geschreven als Agatha Christie dat in haar begin periode deed.

Maar nu dwaal ik af. Ik moet het natuurlijk hebben over de strip. François Rivière heeft het boek prima om weten te vormen tot stripverhaal. Hij moest natuurlijk rekening houden met het feit dat hij het boek in 46 pagina’s moest vertellen. Een hele opgave lijkt mij. Hij zal het een en ander hebben moeten weg laten, maar alle noodzakelijke elementen zitten er in en toch is het verhaal goed en logisch en lijkt het nergens gehaast of te compact.

De realistische tekeningen zijn van de hand van Jean-François Miniac, alias Solidor. Hij besteedt niet alleen veel aandacht aan de verschillende personages, maar ook aan de mooie decors.

Al met al een erg leuk album.

---

Tags en links:
Detective
Moord in de Orient-Express recensie
De geheime tegenstander recensie
Dood op de Nijl recensie
Tien kleine negertje recensie
De eindeloze nacht recensie 
Hercule Poirot
Detective strips stelt voor
Miniac, Jean-François (Solidor)
Jean-François Miniac wikipedia
Christie, Agatha [naar] (Mary Westmacott [naar])
Agatha Christie wikipedia
Rivière, François
François Rivière wikipedia
Lefranc

woensdag 13 januari 2016

Agatha Christie - De geheime tegenstander - een striprecensie



7 Mei 1915, de Eerste Wereldoorlog is in volle gang. Aan boord van de Lusitania vertrouwt een spion een mapje met geheime documenten toe aan een vrouw. Dan vergaat de Lusitania en de man verdrinkt. Het is 1918 en de oorlog is voorbij en de documenten lijken vergeten totdat een vrouw spoorloos verdwijnt. Tommy en Tuppence steken hun neus in de zaak.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de Tommy en Tuppence detectives van Agatha Christie niet kende totdat ik dit album ter hand nam. Ik had het in 1996, het jaar waarin deze strip uit werd gebracht, gelezen en vergeten. Ik dacht er zelfs niet meer aan toen ik ‚Parners in crime’ zag op televisie afgelopen jaar (2015). En er had toch een belletje moeten rinkelen toen ik zag dat de hoofdpersonen Agatha Christies Tommy en Tuppence waren. Het eerste verhaal, wat uit drie episodes bestond, heette ook ‚The Secret Adversary’. De link legde ik pas toen ik de strip weer opnieuw begon te lezen. Allemaal bekende namen en dezelfde dader had het gedaan. Maar er is een wereld van verschil tussen de televisieserie en de strip en dus, vermoedt ik, het originele boek. Ik zal niet alle verschillen opsommen want dan ben ik nog wel even bezig, maar ik zal me beperken tot de grootste verschillen (zonder te veel van het verhaal te verklappen). Om te beginnen speelt de televisieserie zich af in de jaren 50 van de vorige eeuw en de strip in de late jaren 10. Het originele boek werd voor het eerst gepubliceerd in 1922, trek daar je eigen conclusies maar uit. In de serie zijn ze getrouwd en hebben ze een zoontje, in de strip zijn ze duidelijk (nog) niet getrouwd, laat staan dat ze een kind hebben. In de serie draait het om een film in plaats van documenten. Begrijp me niet verkeerd ik heb zeker van de televisieserie genoten, maar ik vermoedt dat de strip meer trouw is aan het boek. En ik moet alle lof toe kennen aan scenarist François Rivière die dit, toch eigenlijk wel ingewikkelde verhaal, prima heeft om weten te vormen tot stripverhaal. Het verhaal en de plot-wendingen zijn prima te volgen.

De prachtige realistische tekeningen zijn van Frank Leclercq. Hij heeft elk personage zijn eigen karakter gegeven en heeft oog voor detail, wat terug te zien is in de decors.

Al met al vind ik dit een geslaagd album.

----

Tags en links:
Detective
Moord in de Orient-Express recensie
De geheime tegenstander recensie
Dood op de Nijl recensie
Tien kleine negertje recensie
De eindeloze nacht recensie 
Hercule Poirot
Detective strips stelt voor
Miniac, Jean-François (Solidor)
Jean-François Miniac wikipedia
Christie, Agatha [naar] (Mary Westmacott [naar])
Agatha Christie wikipedia
Rivière, François
François Rivière wikipedia
Lefranc

maandag 11 januari 2016

Agatha Christie - Moord in de Orient-Express - een striprecensie


Tja, ik hoef eigenlijk niemand het, misschien wel bekendste, verhaal van ’s werelds beroemdste detective schrijfster Agatha Christie, te vertellen. Wie het originele boek niet kent kent vast wel de verfilmingen van dit verhaal. De jongeren onder ons kennen misschien de in 2006 uitgebracht video game.

Scenarist François Rivière en tekenaar Jean-Fançois Miniac, alias Solidor, maakten in 1995 een stripverhaal naar het boek. Rivière, die al vanaf 1977 aan de weg timmert als scenarist, verstaat zijn vak. Hij weet de lezer feilloos naar de ontknoping te leiden, de ene na de andere verdachte verschijnt ten tonele. Aangezien ik het originele boek in mijn jeugd heb gelezen is het te lang geleden om te oordelen of Rivière zich aan de verhaallijn van het boek houdt. Wel heb ik de verfilming uit 1974 meerdere malen gezien en heb de verfilming uit 2010 voor deze recensie nogmaals voor een tweede keer bekeken. Hoewel ik genoten heb van de film uit 1974, met een sterren cast waar je u tegen zegt, was ik teleur gesteld in Albert Finney als Poirot. Ik vond hem te opgedirkt en zijn stem te geforceerd. Wel heb ik genoten van met name Lauren Bacall, Ingrid Bergman, Sean Connery, Wendy Hiller, John Gielgud en Vanessa Redgrave, die allen zonder uitzondering fantastische acteerprestaties neer hebben gezet. Ik vraag mij af of Rivière deze film heeft gezien. Het zou hem in ieder geval hebben kunnen helpen bij het inkorten van het verhaal. Want 46 pagina’s is zeker erg weinig om een boek goed te kunnen te verstrippen.
Zoals ik al zei is er in 2010 ook een verfilming gemaakt in de tv-serie ‚Agatha Christie’s Poirot’ met de fantastische David Suchet in de rol van Poirot. Wat ik zo goed vind aan deze verfilming is dat het karakter van Poirot zo goed wordt uitgediept. Dat mis ik een beetje in deze strip, maar gezien het beperkte aantal pagina’s besef ik ook dat daar geen ruimte voor is. In de verfilming van 2010 zien we meer van de aanloop naar de treinreis. We zien hoe een man, die ontmaskerd is door Poirot, zelfmoord pleegt en aan het eind zien we Poirot worstelen met de vraag of hij de wet of zijn geloof moet volgen. Het zijn de details die het verhaal kunnen perfectioneren en die diepgang geven.

Ik ben zeer te spreken over het realistische tekenwerk van Miniac. Het is jammer dat Miniac niet zoveel strips op zijn naam heeft staan want hij is duidelijk geboren om strips te tekenen.

Deze serie ‚Detective strips stelt voor’ is zeker een veel belovende reeks. Helaas is het bij vijf strips gebleven, jammer.

---

Tags en links:
Detective
Moord in de Orient-Express recensie
De geheime tegenstander recensie 
Dood op de Nijl recensie
Tien kleine negertje recensie
De eindeloze nacht recensie 
Hercule Poirot
Detective strips stelt voor
Miniac, Jean-François (Solidor)
Jean-François Miniac wikipedia
Christie, Agatha [naar] (Mary Westmacott [naar])
Agatha Christie wikipedia
Rivière, François
François Rivière wikipedia
Lefranc

vrijdag 8 januari 2016

Rouletabille - De bruid van de zon - een striprecensie


 Het is 1910 en journalist Rouletabille gaat op bezoek bij Christine die in Lima, Peru woont. Christine, die we nog kennen uit ‚Het spook van de opera’, heeft definitief met het verleden gebroken, ze heeft haar verloving en haar carrière als zangeres afgebroken en is bij haar oom Francisco gaan wonen. Wanneer Huascar, een werknemer van Francisco, met de mededeling komt dat andere werknemers iemand hebben vermoord ziet Christine zich genoodzaakt om de werknemers te ontslaan. Huascar neemt het op voor de werknemers en neemt ontslag. Het is binnenkort Interaymi, het grote zonnefeest. De Indianen vieren dit groots en Huascar speelt daar een rol in. Het gerucht gaat dat er een keer in de tien jaar een mensenoffer, in de vorm van de mooiste jonge maagd van de stad, gebracht. Zij zal levend worden ingemetseld in de zonnetempel. Francisco doet dit af als oude wijven praatjes, maar als Christine verdwijnt nemen Rouletabille enFrancisco dit gerucht serieuzer.

Scenarist André Duchâteau zorgt voor de uitstekende verstripping van het boek van Gaston Leroux. Aangezien het grootste gedeelte van het verhaal draait om Christine terug te vinden is het een niet al te ingewikkeld verhaal. Als je maar 48 pagina’s ter beschikking hebt is dit natuurlijk altijd gunstig.

Bernard Swysen, die voor alle Rouletabille de tekeningen heeft gemaakt, heeft deze strip leuk getekend. Het waren de eerste strips die hij tekende. Swysen’s stijl hangt tegen het cartooneske aan. Later gaat hij met ‚Pieter Pil’ echte karikaturen van zijn personages maken. Eigenlijk vind ik dat hij dat leuker doet dan de stijl die hij met Rouletabille doet. Zijn laatste werk is te zien in het in 2015 verschenen ‚La BD est Charlie’, wat uit werd gebracht ter nagedachtenis van de terroristische aanslag op het satirische weekblad ‚Charlie Hebdo’.

Ik vind ‚De bruid van de zon’ een prima album.

---
 
Tags en links:
Detective
Rouletabille - Het mysterie van de gele kamer recensie
Rouletabille - Het parfum van de dame in het zwart recensie
Rouletabille - De bruid van de zon recensie
Rouletabille - De schat van het spook van de opera recensie
Rouletabille - Het dubbele leven van Theophraste Longuet recensie
Rouletabille - De Moordmachine recensie 
Joseph RouletabilleGaston Leroux
Collectie Detectivestrips
Swysen, Bernard
Duchâteau, André (André-Paul Duchâteau, M. Vasseur, Miche...)
Leroux, Gaston
Lefrancq 

woensdag 6 januari 2016

Sherlock Holmes - Het gevlekte koord - een striprecensie


Deze strip uit de collectie detective strips bevat twee verhalen. In het eerste verhaal, ‚Het gevlekte koord’, komt Hélène Stoner Sherlock Holmes in huren om dat ze bang is dat ze vermoord gaat worden. Ze slaapt namelijk in de kamer van haar inmiddels gestorven zuster. Aangezien deze op mysterieuze wijze, vlak voor haar huwelijk, de dood vond denkt Hélène dat ze hetzelfde lot zal ondergaan aangezien ze zelf ook op het punt staat te gaan trouwen.
Dit korte eerste verhaal vind ik zeer vermakelijk, hoewel het niet zozeer gaat om wie de moord heeft gepleegd dan wel om hoe deze is gepleegd.

Het tweede verhaal, ‚De fantastische Baron Maupertuis’, vind ik een leuker verhaal. Holmes wordt uitgedaagd door Baron Maupertuis. Deze baron beloofd drie bloedige moorden te gaan plegen. Het is aan Sherlock Holmes en Watson hem te stoppen.
Dit verhaal is spannend en heeft een verrassende ontknoping.

Ik vind de twee verhalen van de beroemde Arthur Conan Doyle erg goed omgevormd tot stripverhaal. We hebben André Duchâteau daarvoor te danken.
Het tekenwerk is van Luc van Linthout en Yves Magne. Ik weet niet precies wie wat getekend heeft, maar Sherlock Holms’ gezicht is in het tweede verhaal anders getekend dan in het eerste. Hoewel halverwege het tweede verhaal, vanaf pagina 42, het gezicht weer wordt getekend als in het eerste verhaal. Een klein minpuntje in deze over het algemeen goed getekende strip.

Ik beschouw deze Sherlock Holmes strip als één van de betere Sherlock Holmes strips.

----

Tags en links:
Detective
De hond van de Baskervilles recensie 
De rode bloedzuiger recensie
Het gevlekte koord recensie
Jack the Ripper recensie
De reuze rat van de Sumatra recensie
De aluminium kruk recensie
Het teken van de vier recensie
De bloedige ster recensie 
Sherlock Holmes
Collectie Detectivestrips
Linthout, Luc van (Stibane, Gutsy)
Magne, Yves
Doyle, Arthur Conan [naar]
Duchâteau, André (André-Paul Duchâteau, M. Vasseur, Miche...)
André-Paul Duchâteau wikipedia
Arthur Conan Doyle wikipedia

maandag 4 januari 2016

Feminax & Walkurax - een striprecensie


Dit album is deel 11 uit de parodiereeks. Zoals je misschien al kunt raden is dit een parodie op Asterix. We bevinden ons in het jaar 38 voor Christus. Heel Germania is bezet door mannen. Héél Germania? Nee!! Een klein, door taaie Germaanse vrouwen bewoond vrouwendorpje aan de Rijn blijft moedig weerstand bieden.

Het verhaal gaat over dit dorp en hun inwoners. Experimentax, de uitvindster van het dorp, heeft een vliegmachine uitgevonden. Wanneer Oropax, de oma van het dorp, per ongeluk door de Romeinen wordt aangezien voor Experimentax wordt ze door hen ontvoerd. Als ook nog eens de onzichtbaarheids helm wordt gestolen krijgen Feminax en Walkurax het er druk mee.

Het verhaal is van Franziska Becker. In 1977 verscheen de eerste cartoon van Becker in het tijdschrift Emma. Ze beweegt zich voornamelijk in feministische kringen. In 1988 kreeg ze de Max-und-Moritz-Preis. In 2012 kreeg ze de satireprijs Göttinger Elch en in 2013 kreeg ze de Wilhelm-Busch-Preis.

Ik vind dit een erg grappig album. De parodie op Asterix is erg leuk. Zo heeft Obelix altijd een menhir bij zich. Hier heeft Walkurax een hele grote taai-taai bij zich. Hoewel de hele feministische inslag van die tijd een beetje achterhaald is heb ik vaak moeten grinniken om de grappen.

Één klein minpuntje is dat het album slecht gelijmd is. Maar verder is het zeker een aanrader.

----

Tags en links:
Humor parodie
Feminax en Walkurax
Parodiereeks
Becker, Franziska
Arboris

vrijdag 1 januari 2016

Jump - Zwijgen en trappen! - een striprecensie


Brains heeft met een stunt zijn BMX in de prak gereden. Zijn vader weigert hem voor de zoveelste keer hem een nieuwe fiets te geven. De enige oplossing om een nieuwe fiets te krijgen is een BMX cross te winnen. Gelukkig mag hij de fiets van Dweezil lenen voor de wedstrijd, een klein detail is dat Dweezils fiets omgebouwd is tot Chopper model. Een grote kans dat Brains met deze fiets de wedstrijd wint is er niet, maar dat lijkt te veranderen als hij een professor ontmoet die een doping drankje heeft uitgevonden. Een klein detail is dat degene die het gebruikt er blauw van wordt.

Zowel het verhaal als de tekeningen zijn van Charel Cambré. Naast Jump heeft hij ook mee getekend aan enkele Suske en Wiske, Amoras en Mega Mindy albums. Hij heeft ook na zijn studie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, waar hij de richting animatie koos, gewerkt aan diverse animatiefilms. Maar Jump heeft hij dus helemaal op eigen kracht gemaakt. Ik vind dat Cambré een erg leuk verhaal heeft geschreven met dit eerste Jump album wat in 2007 verscheen. Super grappig vind ik de rol van het kleine gordeldiertje, die niet alleen grappig is maar ook een cruciale rol speelt in deze strip. De cartooneske tekeningen vind ik ook leuk.

Ik ga zeker uitkijken naar de andere Jump albums.

 ---

Tags en links:
Humor
Jump
Standaard uitgaven
Cambré, Charel
Charel Cambré wikipedia
Standaard

Blog top 3 van december 2015